ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ

• ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ;

Οι ιδέες του περιγράφονται στο βιβλίοτου Carr, Τι είναι η Ιστορία; δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά το 1961. Για πολλούς σήμερα το βιβλίο, Τι είναι η Ιστορία;είναι το πιο σημαντικό βιβλίο για τη σκέψη της ιστορίας που δημοσιεύθηκε στη Βρετανία αυτόν τον αιώνα. Για πολλά χρόνια, ωστόσο, η μεθοδολογικά φονταμενταλιστική πτέρυγα του επαγγέλματος της ιστορίας θεώρησε ότι το βιβλίο υποστηρίζει έναν επικίνδυνο σχετικισμό. Όλα αυτά έχουν πλέον αλλάξει. Αναμφισβήτητα οι κεντρικές ιδέες του βιβλίου αποτελούν τη σημερινή γενική σκέψη σχετικά με την ιστορική πρακτική. Η"πρώτη απάντηση ... του Carr στο ερώτημα" Τι είναι η Ιστορία; "είναι ότι είναι μια συνεχής" διαδικασία αλληλεπίδρασης μεταξύ του ιστορικού και των γεγονότων του, ένας ατελείωτος διάλογος μεταξύ του παρόντος και του παρελθόντος. Η επιστημολογική θεωρία της γνώσης (εμπνευσμένη από τον εμπειρισμό ) υποστηριζόμενη από τον Carr, υποστηρίζει, ότι το παρελθόν είναι γνωστό μέσω των αποδεικτικών στοιχείων, και παραμένει έτσι ακόμη και ως έχει ενσωματωθεί στην ιστορική αφήγηση. Αυτό συμβαίνει επειδή ο «καλός» ιστορικός είναι μαία των γεγονότων και παραμένη κυρίαρχος.Τα αποδεικτικά στοιχεία επιβάλλουν την αφηγηματική δομή του ιστορικού, τη μορφή επιχειρηματολογίας της και τελικά καθορίζουν την ιδεολογική της θέση. Η απάντηση του Carr στην ερώτηση "Τι είναι ένα ιστορικό γεγονός;" Απαντα ότι τα γεγονότα προκύπτουν μέσω «... a priori απόφαση του ιστορικού».[1] Έτσι, ο ιστορικός τακτοποιεί τα γεγονότα όπως προέρχονται από τα αποδεικτικά στοιχεία, και επηρεάζεται από τη γνώση της για το πλαίσιο, που αποτελεί ιστορικό νόημα. Για τον Carr ένα γεγονός είναι σαν σάκος,από τον οποίο «κάτι» θα βγάλουμε απο αυτό. Το «κάτι» είναι μια ερώτηση που απευθύνεται στα αποδεικτικά στοιχεία. Όπως επιμένει ο Carr, «Τα γεγονότα μιλούν μόνο όταν τους το ζητάει ο ιστορικός: αυτός αποφασίζει σε ποια γεγονότα θα δώσει το λόγο και με ποια σειρά ή πλαίσιο».[2] Ενώ τα ιστορικά γεγονότα μπορούν να θεωρηθούν δεδομένα, αυτό που ο Carr αποκαλεί ιστορικά γεγονότα προέρχονται από τη διαδικασία της αφηγηματικής κατασκευής. Ο ιστορικός για τον Carr δεν μπορεί να σταθεί έξω από την ιστορία, δεν μπορεί να είναι μη ιδεολογικός, δεν μπορεί να μην ενδιαφέρεται ή να μην είναι συνδεδεμένος με το υλικό της, επειδή είναι ανυπόμονος. Αλλά μας λέει πως μπορεί να ξεπεράσει αυτά τα εμπόδια. Ξέρει ότι η σημασία των αποδεικτικών στοιχείων δεν βρίσκεται αποκλειστικά στα αποδεικτικά στοιχεία. Ο ιστορικός, όπως είπε, «δεν ασχολείται απόλυτα με αυτο το είδος έρευνας».[3] Δεν μπορεί να υπάρξει υπερβατικό αντικειμενικό μέτρο της αλήθειας. Ωστόσο, ενώ η αποδοχή των «γεγονότων της ιστορίας δεν μπορεί να είναι καθαρά αντικειμενική, δεδομένου ότι γίνονται γεγονότα της ιστορίας μόνο λόγω της σημασίας που τους προσδίδει ο ιστορικός»,[4] ο Carr εξαναγκάστηκε από τη γυμνή αντικειμενική του επιθυμία να υποτιμήσει τα προβλήματα της ιστορικής μορφής και της θέσης του ιστορικού,και το έκανε αυτό υποστηρίζοντας ότι το πρότυπο για την αντικειμενικότητα στην ιστορία ήταν η «αίσθηση της κατεύθυνσης στην ιστορία» του ιστορικού με την οποία εννοούσε ότι ο ιστορικός επέλεξε γεγονότα που δεν βασίζονται σε προσωπική προκατάληψη, αλλά στην ικανότητα του ιστορικού να επιλέξει «τα σωστά γεγονότα, ή, με άλλα λόγια, ότι εφαρμόζει το σωστό πρότυπο σημασίας».[5]

Ο φιλοσοφικός έλεγχος του Carr παρήγαγε τον αντικειμενικό ιστορικό ο οποίος «έχει την ικανότητα να ξεπεράσει το περιορισμένο όραμα της δικής του κατάστασης στην κοινωνία και την ιστορία» και επίσης έχει την ικανότητα να «προβάλει το όραμά του στο μέλλον με τέτοιο τρόπο ώστε: Να δώσει μια πιο βαθιά και πιο διαρκή εικόνα για το παρελθόν από ό, τι μπορεί να επιτύχουν οι ιστορικοί των οποίων η προοπτική δεσμεύεται πλήρως από τη δική τους άμεση κατάσταση».[6] Ο αντικειμενικός ιστορικός είναι επίσης ο ιστορικός που «διεισδύει βαθύτερα» στην αμοιβαία διαδικασία του γεγονότος και της αξίας, ο οποίος κατανοεί ότι τα γεγονότα και οι αξίες δεν είναι απαραίτητα αντίθετα με τις διαφορές στις αξίες που προκύπτουν από τις διαφορές του ιστορικού γεγονότος και το αντίστροφο. Αυτός ο αντικειμενικός ιστορικός αναγνωρίζει επίσης τους περιορισμούς της ιστορικής θεωρίας. Για τον Carr, τα στοιχεία δείχνουν ορισμένα κατάλληλα επεξηγηματικά μοντέλα ανθρώπινης συμπεριφοράς στον αντικειμενικό ιστορικό που θα επιτρέψει στη συνέχεια μια πιο αληθινή ιστορική εξήγηση. Συμπερασματικά, η κληρονομιά του Carr, σκιάζει τη διάκριση μεταξύ ανοικοδόμησης και κονστρουκτιβισμού υποστηρίζοντας ότι οι ιστορικοί κάνουν το καθήκον τους με δύο διαφορετικούς τρόπους με την έρευνα στις πηγές για τα γεγονότα και, στη συνέχεια, προσφέροντας μια ερμηνεία χρησιμοποιώντας έννοιες ή μοντέλα εξήγησης. [7]

[1] E.H. Carr what is history: the george macaulay trevelyan lectures delivered in the university of cambridge january-march i961 second edition edited by r. w. davies σελ.11) https://abuss.narod.ru/Biblio/eng/carr.pdf

[2] Στο ίδιο σελ 11.

[3] Στο ίδιο σελ.120.

[4] Στο ίδιο σελ.120.

[5] Στο ίδιο σελ.123.

[6] Στο ίδιο σελ 123.

[7] Alun Munslow, αναθεώρηση Τι είναι η Ιστορία; , (αναθεώρηση αρ. 41α)
https://reviews.history.ac.uk/review/41a Ημερομηνία πρόσβασης: 8 Μαΐου 2020