Οι Ηνωμένες Κόρες της Συνομοσπονδίας «Η λατρεία της χαμένης αιτίας»

Οι Ηνωμένες Κόρες της Συνομοσπονδίας (united-daughters-of-the-confederacy), είναι ένας παλιός οργανισμός 124 χρονών. Η UDC - με έδρα το Richmond της Βιρτζίνια, πρωτεύουσα των πρώην ομόσπονδων κρατών της Αμερικής - ιδρύθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 1894, το UDC ξεπήδησε από τις "νοσοκομειακές ενώσεις, τις εταιρείες ραπτικής και τους πλέκοντας κύκλους" των γυναικών σε ολόκληρο το νότο που εργάστηκαν για να βοηθήσουν στρατιώτες της συμμαχίας. Τα άρθρα του καταστατικού απαριθμούν πέντε βασικούς στόχους: «Ιστορικό, ευγενικό, εκπαιδευτικό, μνημονικό και πατριωτικό που, σκοπεύουν να σταματήσουν την απομάκρυνση των ομοσπονδιακών αγαλμάτων καθώς οι διαμαρτυρίες παραμένουν», σύμφωνα με την ιστοσελίδα τους. Το καλοκαίρι του 2015, μετά τις ταραχές για την προτεινόμενη απομάκρυνση ενός μνημείου του στρατηγόυ Robert E Lee στο Charlottesville της Βιρτζίνια, η ομάδα εξέδωσε μια σπάνια δημόσια δήλωση. "Μας θλιβεί το γεγονός ότι ορισμένες ομάδες μίσους έχουν πάρει τη σημαία της Confederate και άλλα σύμβολα ως δικά της", γράφει η γενικός πρόεδρος Patricia M Bryson μετά τις συγκρούσεις του 12 Αυγούστου που άφησαν μια νεκρή γυναίκα. Αλλά ενώ η Bryson επέμεινε ότι το UDC καταδίκαζε όποιον «προάγει τη φυλετική διχόνοια ή την λευκή υπεροχή», υποστήριξε ότι οι πρόγονοι που τιμήθηκαν από αυτά τα μνημεία «ήταν και είναι Αμερικανοί». Έκανε τη δική εκλήση: "Ελάτε μαζί μας καταγγέλλοντας ομάδες μίσους επιβεβαιώνοντας ότι τα μνημεία της Confederate αποτελούν μέρος της κοινής αμερικανικής μας ιστορίας και πρέπει να παραμείνουν σε ισχύ".[1] Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορεί να γνωρίζουν το UDC ως την ομάδα κυρίως ηλικιωμένων γυναικών που συγκεντρώνονται στην Ημέρα της Μνήμης της Συνομοσπονδίας για να καταθέσουν στεφάνια προς τιμήν των εκτιμώμενων 260.000 μελών της Συνομοσπονδιακής Υπηρεσίας που πέθαναν στον εμφύλιο πόλεμο. Μετά τις ταραχές του Charlottesville και την απομάκρυνση κάποιον μνημείων, το UDC έχει αποτραβηχτεί στο παρασκήνιο, επικεντρώνοντας την τακτική τους σε αγωγές που αποσκοπούν στην παύση της απομάκρυνσης μνημείων επαναστατών από δημόσιους χώρους.[2]

Η ιδιότητα του μέλους είναι ανοικτή στους απογόνους εκείνων που υπηρέτησαν αξιόλογα στον στρατό της Συνομοσπονδίας ή "που έδωσε υλική βοήθεια στην υπόθεση". Οι αιτούντες δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν έναν πρόγονο ο οποίος έλαβε τον όρκο της πίστης στις Ηνωμένες Πολιτείες πριν από τις 9 Απριλίου 1865, όταν ο Lee παραδόθηκε στο Appomattox. Μετά τον πόλεμο, ο όμιλος προσέφερε βοήθεια στις χήρες και τα ορφανά της Συνομοσπονδίας. Αλλά η πιο ορατή κληρονομιά του είναι από μέταλλο και πέτρα. Μέλη των πιο διακεκριμένων οικογενειών του νότου, οι κόρες αφιερώθηκαν στο να λένε τι θεωρούσαν «μια ειλικρινή ιστορία» του πολέμου. Τόσο έμπειρες ήταν στην άντληση κεφαλαίων ώστε όταν οι Βετεράνοι της Συνομοσπονδίας είχαν πρόβλημα να χρηματοδοτήσουν ένα μνημείο στον Τζέφερσον Ντέιβις στο Ρίτσμοντ, οι κόρες ανέλαβαν το έργο. Το SPLC αποδίδει περίπου 450 μνημεία, κτίρια και άλλα αναμνηστικά στην προσπάθεια του UDC. Τα μνημεία κυμαίνονται από μέτρια αγάλματα, όπως το Silent Sam, μέχρι τον ορεινό οβελίσκο 351 τετραγωνικών μέτρων που σηματοδοτεί τον γενέτειρα του Davis στο Κεντάκυ, του μοναδικού προέδρου της Συνομοσπονδίας. Η μεγάλη πλειοψηφία των μνημείων δημιουργήθηκε στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν οι πολιτείες θέσπισαν τους νόμους Jim Crow που αποσκοπούσαν στην αποφυλάκιση των μαύρων και εν μέσω του κινήματος των πολιτικών δικαιωμάτων της δεκαετίας του 1950 και του 1960. [3]

[1] https://hqudc.org/

[2] https://hqudc.org/

[3] https://www.theguardian.com/us-news/2018/aug/10/united-daughters-of-the-confederacy-statues-lawsuit theguardian 'The lost cause': the women's group fighting for Confederate monuments «Η χαμένη αιτία»: η γυναικεία ομάδα που αγωνίζεται για τα μνημεία Confederate