Γλώσσα και έθνος

Η γλώσσα συχνά θεωρείται ότι σχετίζεται με την εθνική ταυτότητα. Μια γλώσσα εκφράζει την ιδιαίτερη εμπειρία ενός λαού που αποτελεί έθνος. Οι λέξεις και η δομή του διαμορφώνονται από και με τη σειρά τους διαμορφώνουν το έθνος. Μια γλώσσα φέρνει πολιτιστικές μορφές και ιδέες, εκφράζοντας την εθνική ταυτότητα. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί την ελληνική εθνική ταυτότητα χωρίς αναφορά στον αντίκτυπο που είχε η γλώσσα πάνω της μέσω της λογοτεχνίας της, και των αρχαίων κειμένων ειδικά των έργων του Ομήρου Πλάτωνα Αριστοτέλη και μεταγενέστερων.

Μέσα στην ελληνική επικράτεια τα ελληνικά διαδόθηκαν ως γλώσσα κοινωνικής προόδου τον δέκατο ένατο αιώνα εις βάρος των υπόλοιπων γλωσσικών μορφών Ωστόσο, ενώ η γλώσσα εκφράζει την πολιτιστική ταυτότητα ενός έθνους, δεν μπορεί να θεωρηθεί το ίδιο πράγμα με το έθνος. Στη περίπτωση της Αγγλίας τα αγγλικά ομιλούνται από εκατομμύρια ανθρώπους σε πολλές χώρες. Μπορεί να μοιράζονται τη γλώσσα, αλλά δεν θα ισχυρίζονται ότι η εθνική τους ταυτότητα είναι αγγλική. Πράγματι, η αγγλική (και, εν προκειμένω, η ισπανική, η πορτογαλική και άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες που ομιλούνται τώρα σε όλο τον κόσμο ως συνέπεια της ευρωπαϊκής αποικιακής επέκτασης) έχει αναπτύξει λέξεις και εκφράσεις που αντικατοπτρίζουν την εμπειρία των πληθυσμών των «νέων» εθνών. Τα περισσότερα έθνη, στην πραγματικότητα, είναι πολύγλωσσα. Το Βέλγιο είναι ένα μικρό έθνος που διαιρείται βαθιά από τη γλώσσα και τον πολιτισμό, ωστόσο οι Βέλγοι δεν θα βλέπουν τους εαυτούς τους ως Γάλλους ή Ολλανδούς. Οι Ελβετοί έχουν μια πολύ ισχυρή αίσθηση εθνικής ταυτότητας, αλλά έχουν τρεις διαφορετικές γλώσσες στη χώρα τους. Η Ινδία έχει δεκάδες γλώσσες, και αυτός είναι ένας παράγοντας στις διακοινοτικές διαμάχες, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει έντονη αίσθηση της εθνικής ταυτότητας της Ινδίας.