Εργαστήρια ιστορίας

Η ίδρυση των Ιστορικών Εργαστηρίων (Geschichtswerkstätten) το 1983 μπορεί επίσης να εξηγηθεί από αυτό το ιστορικό πλαίσιο. Από την αρχή, αυτά τα εργαστήρια αντιπροσώπευαν κάτι περισσότερο από μια απλή συνάντηση καθημερινών ιστορικών ή περιφερειακών ιστορικών. Στόχος τους ήταν να «ανακαλύψουν την πραγματικότητα της καθημερινής ζωής στους μετασχηματισμούς της», να αναζητήσουν τις αμοιβαίες σχέσεις μεταξύ της μικρόιστορίας και της ιστορίας και να γράψουν την ιστορία «από κάτω προς τα πάνω», «από την οπτική γωνία των συμμετεχόντων». Επιπλέον, ήθελαν να «επηρεάσουν τις πολιτικές και κοινωνικές συζητήσεις της δικής τους περιόδου μέσω της ιστορικής έρευνας»[1].

Με τα Εργαστήρια Ιστορίας, οι πολιτιστικές μέθοδοι είχαν βρει το οργανωτικό τους κέντρο, αν και αυτό χαρακτηριζόταν περισσότερο από την ποικιλομορφία παρά από την ομοιομορφία. Αλλά ήταν ακριβώς η πολιτική πράξη της δημιουργίας μιας οργάνωσης που προκάλεσε μια κατακραυγή από εκπροσώπους της παραδοσιακής επαγγελματικής κοινωνικής ιστορίας. Η αρχική ανοχή για τις νέες μεθόδους οδήγησε σε μια έντονη επίθεση. Οι εγγυητές της ηθικής του επαγγέλματος έδειξαν τα δόντια τους και δαγκώθηκαν σε αντάλλαγμα η Alltagsgeschichte είχε γίνει η κραυγή της μάχης που χώριζε τα δύο στρατόπεδα. Σε αυτήν τη διαμάχη, η οποία είναι ακόμα παρούσα, η οποία χωρίζει την κοινότητα των ιστορικών, τρία στοιχεία είναι ιδιαίτερα σημαντικά. Το πρώτο αφορά τη διδακτική πτυχή του κινήματος Ateliers(Εργαστήρια).

Το δεύτερο, η αντιπαράθεση αυτού του κινήματος με την ιστορία του Τρίτου Ράιχ όπως ερμηνεύεται από την Alltagsgeschichte και το τρίτο, το όραμα της ιστορίας από κάτω προς τα πάνω, που σχετίζεται άμεσα με το πρόβλημα του πολιτισμού.

Τα Εργαστήρια Ιστορίας πήραν ως μοντέλο την κίνηση του ίδιου ονόματος από τη νέα βρετανική αριστερά. Δεν προσπαθούν απλώς να διαδώσουν την ιστορία, αλλά και να ωθήσουν τους ανθρώπους να είναι ενεργοί στη δημοκρατία και να έχουν τη δική τους ιστορία. Πολλά από αυτά τα εργαστήρια ασχολούνται με την τοπική ιστορία με ρητή διδακτική πρόθεση, σε συνεργασία με τα μέλη της κοινότητας που μελετούν. Πολλοί έχουν ιδρύσει τοπικά μουσεία, έχουν δεσμευτεί σε συνδικαλιστικούς κύκλους ή εργάζονται σε εκπαιδευτικά ιδρύματα (Volkshochschulen). Οι ιστορικοί των εργαστηρίων ιστορίας πιστεύουν ότι οι απλοί άνθρωποι, όχι οι ιστορικοί, ενδιαφέρονται να κατανοήσουν τις κοινωνικοοικονομικές διαδικασίες που οι ίδιοι έχουν ζήσει και ότι αυτή η επιστροφή στο παρελθόν τους μπορεί να έχει θετικά πολιτικά αποτελέσματα στο παρόν, δηλαδή στην οικοδόμηση μιας τοπικής ταυτότητας με βάση την ιστορία. Παρόλο που οι παραδοσιακοί κοινωνικοί ιστορικοί υπερηφανεύονταν πάντα για τους εκπαιδευτικούς τους στόχους, επιτέθηκαν σε αυτές τις μορφές πολιτιστικής έρευνας στο πεδίο, επέκριναν την «ιστορία από την αρχή» .[2]

Η απροθυμία τους εναντίον των εργαστηρίων δεν εμπόδισε τους παραδοσιακούς κοινωνικούς ιστορικούς να συμμετάσχουν σε ένα από τα μεγαλύτερα έργα διατήρησης που προσπάθησαν ποτέ όσον αφορά τη δημιουργία ταυτότητας: την κατασκευή ενός «σπιτιού της Γερμανικής ιστορίας »στη Βόννη και του« Φόρουμ του παρελθόντος και του παρόντος »στο Βερολίνο. Σε αυτούς τους δύο κρατικούς ναούς, η ιστορία θα λειτουργεί ως «νέα θρησκεία » που επιβάλλεται από ψηλά, μεταδίδεται από φανταχτερά βίντεο κλιπ του επαγγελματισμού των μέσων ενημέρωσης και καθαρίζεται από τη σφραγίδα της ιστορικής αυθεντικότητας. Δεν μπορεί ακόμη να ειπωθεί εάν αυτοί οι θεσμοί θα υποχωρήσουν σε μια κριτική συλλογική μνήμη ή αντίθετα, σε μια επιτυχή καταστολή αυτής της μνήμης.[3]

Σίγουρα οι πρόσφατες εκθέσεις αφιερωμένες στο "Mahnmalskultur" Μνημείο πολιτισμού

ακολουθούν μια κριτική προσέγγιση. Από την άλλη πλευρά, οι συζητήσεις γύρω από το "Neue Wache" του Βερολίνου και οι ιδεολογικές του συνέπειες αφήνουν αμφιβολίες.

[1] Ο.Π

[2] Histoire sociale et Alltagsgeschichte [article] Carola Lipp Actes de la Recherche en Sciences Sociales Année 1995 106-107 pp. 53-66 Fait partie d'un numéro thématique : Histoire sociale des sciences sociales

[3] IRMGARD ZÜNDORF DDR-Museen als Teil der Gedenkkultur in der Bundesrepublik Deutschland RMGARD ZÜNDORF Μουσεία GDR ως μέρος της κουλτούρας της μνήμης στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας https://zeithistorische- forschungen.de/sites/default/files/medien/material/Zuendorf_2009.pdf