Covid-19

Ανίκανοι να αντιμετωπίσουν το Covid-19, οι δημόσιες αρχές πολλών χωρών αποφάσισαν να περιορίσουν τον πληθυσμό τους με το πρόσχημα της προστασίας του. Αλλά από την προστασία στην επιτήρηση, υπάρχει μόνο ένα βήμα, το οποίο υποστηρίζουν με ευχαρίστηση οι υποστηρικτές του ψηφιακής τεχνολογίας. Ένα όφελος για τη βιομηχανία και τα συγκροτήμα της τεχνολογικής ψηφιακής ασφάλειας. Η κύρια αντίδραση των κρατών σε μια κρίση υγείας είναι η ασφάλεια. Ανίκανοι προς το παρόν να αντιταχθούν στη θεραπεία του ιού, κακώς εξοπλισμένοι με κρεβάτια ανάληψης, εξετάσεις διαλογής και προστατευτικές μάσκες, οι κυβερνήσεις απειλούν τον δικό τους πληθυσμό - να τους προστατεύσουν από τον εαυτό τους. Αλλά το παράδοξο είναι προφανές. Διότι, με την πάροδο των αιώνων, οι επιδημίες σηματοδοτούν τον μετασχηματισμό και την ενίσχυση της κρατικής εξουσίας και τη γενίκευση νέων αστυνομικών πρακτικών όπως η αρχειοθέτηση πληθυσμών. Κάποια παραδείγματα : Στην Αυστραλία, η κυβέρνηση έχει πλέον την εξουσία να επιβάλλει ηλεκτρονικά βραχιόλια σε άτομα που ενδέχεται να μολυνθούν με τον κοροναϊό και τοποθετούνται σε απομόνωση. Στην Κίνα, η θερμοκρασία του σώματος των παραδόσεων έτοιμων γευμάτων εμφανίζεται ταυτόχρονα με τη γεωγραφική τους θέση στα smartphone των παραληπτών, τα οποία παρακολουθούνται επίσης για να εκτιμήσουν τον κίνδυνο μετάδοσης και να εξαγάγουν έναν χρωματικό κωδικό που προϋποθέτει την πρόσβαση σε αυτούς. χώρους εργασίας, μεταφορές ή κατοικημένες περιοχές. Οι Κινέζοι αστυνομικοί έχουν επίσης γυαλιά επαυξημένης πραγματικότητας. Συνδέονται με θερμικές κάμερες που τοποθετούνται στα κράνη τους, επιτρέπουν τον εντοπισμό πυρετών ανθρώπων στο πλήθος. Μέσω μιας εφαρμογής εγκατεστημένης στο κινητό τους, Οι πολωνοί κάτοικοι σε καραντίνα πρέπει να πιστοποιήσουν την ταυτότητά τους στην αστυνομία στέλνοντας τακτικά μια ψηφιακή selfie που τραβήχτηκε στο εσωτερικό τους. Όσον αφορά τη Νέα Ζηλανδία, η αστυνομία ξεκίνησε μια πλατφόρμα ψηφιακών αναφορών εκεί, καλώντας τους πολίτες να αναφέρουν τυχόν παραβιάσεις των μέτρων περιορισμού που παρακολουθούν. Η συνεχής διάβρωση των ατομικών ελευθεριών που παρατηρείται και επιτυγχάνεται με τον περιορισμό του πληθυσμού και την κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την υγεία, μπορεί να αποτρέψει την ελλείψει ελέγχων για την τήρηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων των ελεύθερων πολιτών ή θα υποκύψουν σε έναν ιό; [1]

« Η επιδημία Covid 19 αμφισβητεί τις πολιτικές ελευθερίες και το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή, όπως ποτέ άλλοτε στη σύγχρονη εποχή. Και όμως, κανείς δεν θέτει αυτήν την ερώτηση. Καθώς εξαπλώνεται ο αυταρχισμός, οι νόμοι έκτακτης ανάγκης πολλαπλασιάζονται και θυσιάζουμε τα δικαιώματά μας, θυσιάζουμε επίσης την ικανότητά μας να σταματήσουμε τη μετάβαση σε έναν λιγότερο φιλελεύθερο και λιγότερο ελεύθερο κόσμο. Πιστεύετε πραγματικά ότι, όταν το πρώτο κύμα, το δεύτερο κύμα, το 16ο κύμα του κοροναϊού θα είναι μια πολύ ξεχασμένη μνήμη, αυτά τα μέσα επιτήρησης δεν θα διατηρηθούν; Ότι αυτά τα σύνολα δεδομένων δεν θα αποθηκευτούν; Όποια και αν είναι η χρήση τους, χτίζουμε την αρχιτεκτονική της καταπίεσης. "Edward Snowden, Vice.com συνέντευξη, 10η Απριλίου, 2020. Η πανδημία Covid-19 μας καλεί να σκεφτούμε πια κοινωνία θέλουμε. Προειδοποίησε για τους κινδύνους όσον αφορά τις δημόσιες ελευθερίες των πολιτών που αναπτύσσονται σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης ,απογύμνωση του οικονομικού-πολιτικού συστήματος, και γενικότερα του τρόπου διακυβέρνησης στη σύγχρονη εποχή, το οποίο δεν είχε την υποδομή να αντιμετώπιση μια πανδημία. Γιατί άραγε; Μόλις περάσει η πανδημία, θα γίνουν όλα ξανά όπως πριν; Τι θα συνέβαινε αν η κρίση προσέφερε, αντίθετα, την ευκαιρία να ξεφύγουμε από το μοντέλο που ευνόησε την εμφάνιση του κοροναϊού και την εξάπλωσή του;

[1] https://www.monde-diplomatique.fr/2020/05/TREGUER/61752